thad er vist ekki alveg jafn gott internetsamband herna a hataeknivaedda bugardinum og eg helt, thannig ad thad verdur liklega bara ad notast vid gamla goda simann til samskipta. Her koma tho helstu punktarnir ur ferdasogunni, svona af thvi ad eg hef ekkert annad ad gera.

Ferdin byrjadi nu bara nokkud vel, thvi su sem bokadi mig i flugid hafdi vit a thvi (alveg sjalf!) ad lata mig fa saeti vid gang, th.e.a.s. thad voru engin saeti fyrir framan mig, svo eg thurfti ekki ad hnyta hnut a lappirnar a mer eins og i flestum odrum almenningssamgöngutaekjum og annars stadar thar sem saudsvortum almuganum er bodid ad setjast nidur i of throng saeti. Thegar um bord var komid gaf ad venju ad lita undurfögru flugfreyjur flugleida, en i bonus fekk eg tvaer thyskar ithrottakonur sem satu hinum megin vid gangin. Thaer hetu badar Olga, og voru a Ilandi ad keppa i kuluvarpi. Thaer hafa groskulegri skeggrot en eg og vaena istru.
A leidinni fra flugvellinum til Bremen gerdist fatt markvert annad en thad ad mjög almennilegur madur reyndi ad villa um fyrir mer med thvi ad senda mig a vitlausa brautarstod a flugvellinum, en ég sà sem betur fer i gegnum hann og fann réttu lestina, en thvi midur reyndist girkassinn i henni vera biladur, thvi hun virtist ekki komast ur fyrsta gir fyrr en eftir tvo tima. Ad lokum komst eg tho loks til Bremen, halftima of seint. Thangad sotti mig Svisslendingurinn knài, Rafael, en hann er kedjureykingamadur sem studerar ithrottafraedi vid haskola i Portugal. Hann vidhafdi thvi ad sjàlfsögdu thà stundvisi sem videigandi er, og var tveimur akademiskum korterum of seinn, alveg eins og èg.

A bugardinum (www.muellershoff.de) vinna eins og stendur thrjar tamningastelpur (Pascale og Nina fra Sviss, og hin undurfagra Jana fra Nurnberg eda eitthvad), allar um tvitugt, hin ofurlitla Nana sem à og rekur allt batteriid, ein gömul snarundarleg karlugla sem heitir Werner, einn polverji sem gerir öll skitverkin milli thess sem hann drekkur mikinn bjor (polverji sem drekkur mikinn bjor, hljomar kunnuglega...) og islendingur sem heitir Indridi.

A sunnudaginn sidasta var her dagur islenska hestsins, frabaer dagur og gladasolskin allan daginn. Eg solbrann ad sjalfsögdu eins og kotiletta a grilli og hef dansad regndans sidan, med godum arangri.

Bestu kvedjur heim a klakann
Indridi